คุยกับ ซานิ นิภาภรณ์ ฐิติธนการ เปลี่ยนความคิด

พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสหลายคนคงจะรู้จักชื่อของ ซานิ นิภาภรณ์ ฐิติธนการ จากการที่คว้ารางวัลนักล่าฝันหญิงคนแรกของการประกวดรายการ True Academy Fantasia หรือ AF ซีซั่น 6 นับเป็นจุดเริ่มต้นแรกของงานในวงการบันเทิง POSITIF ฉบับนี้จึงมีโอกาสได้พูดคุยกับซานิ ถึงเคล็ดลับในการทำงาน การใช้ชีวิตในวงการ บอกได้เลยว่าเป็นการคุยที่สนุกสนานจริงๆ

 

ตอนนี้ซานิทำอะไรอยู่บ้าง?
ตอนนี้ทำพิธีกร วีเจ มีรอละครออนแอร์ 2 เรื่อง และยังอยู่ในช่วงกำลังจะปล่อยเพลงด้วย เรียนปริญญาโทอยู่ด้วย หลายอย่างเลยค่ะ

สิ่งที่ได้จากวงการบันเทิง
ได้เยอะนะ 1. ได้เงิน อันดับแรกเลยอันนี้ชัดเจนสุด (หัวเราะ) 2. เราได้ประสบการณ์เยอะมาก งานที่เราไม่เคยทำก็ได้ทำ อย่างซานิเรียนมนุษยศาสตร์ เอกภาษาไทยมา เรียนวิชาโทกำกับการแสดง เราไม่เคยได้เอาออกมาใช้จริงๆ แต่ก่อนไม่เคยคิดว่าเราเรียนมนุษย์ศาสตร์ เอกภาษาไทยเราจะไปทำอะไร แต่ว่ามันกลับมีประโยชน์ตอนที่เรามาทำงานพิธีกร ทำให้เรารู้ว่าทุกอย่างที่ทำมามันให้ประสบการณ์กับเรา

หลักการทำงานของซานิ ที่ทำให้อยู่ในวงการนี้ได้นาน?
ซานิจะมีคติคำหนึ่งที่พูดตลอดว่า ‘ถ้าไม่สุด ก็หยุดอยู่บ้าน’ คือถ้าไม่เต็มที่กับงานอย่าทำ เพราะถ้าเราไม่เต็มที่คนจ้างเขาก็ไม่โอเค ตัวเราเองเราก็รู้สึกด้อยค่าด้วยนะที่เราทำงานได้ไม่เต็มที่ เพราะฉะนั้นเวลาออกไปทำงานทุกอย่างต้องเต็มที่ เขาจ้างเท่านี้เราทำเกินไปก่อน เดี๋ยวเขาให้ลดค่อยว่ากัน เราตั้งใจในการทำงานมาก ทำให้คนที่เขาจ้างงานเห็นถึงความตั้งใจเรา และเราไม่ได้เกี่ยงงาน

คือซานิไม่ได้เกี่ยงราคางาน ‘ฉันต้องรับเรทเท่านี้’ ถามว่าเรทมีความสำคัญไหมในการ
ที่จะทำงาน มีความสำคัญค่ะ ดาราเป็นทุกคนเวลาจะรับงานเมื่ออยู่ในวงการ เพื่อที่จะได้รู้ว่าตอนนี้เราอยู่ที่ตรงไหน แต่ว่าความจริงแล้วถ้างานนั้นเราไม่ได้รักจริงๆ ก็จะไม่ทำ เราจะเลือกงาน ว่างานนี้เราโอเค ได้เงินน้อยเราไม่ว่า แต่ขอให้เรากลับบ้านแล้วเรามีความสุข หลายๆ คนก็จะเห็นว่าเวลาซานิออกทีวีก็จะสนุกสนาน ตลก คือมันง่ายไปหมดเลยกับการเป็นตัวของตัวเอง อย่างงานพิธีกรหลายๆ รายการก็ง่าย ง่ายเพราะอะไร? เขามีสคริปท์ให้ก็จริงแต่เขาไม่ได้ต้องการให้เราพูดตามสคริปท์เป๊ะ เขาต้องการความเป็นตัวเรา ไม่งั้นเขาคงไม่จ้างเราเพราะฉะนั้นเราก็ต้องเอาคาแรคเตอร์ของเราออกมาใช้

การอยู่ในวงการบันเทิงแน่นอนว่าต้องมีข่าวทั้งดีและไม่ดี ซานิมีวิธีการรับมืออย่างไร?
หนูคิดเสมอว่าเราต้องเปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส หนูโดนด่าตลอดนะ แต่เราเปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาสเสมอ อย่างขึ้นเวทีไปเราจะบอกลูกค้าว่า ‘ถ้าจ้างงานหนูคุ้มนะคะ เพราะว่าจ้างแล้วหน้าไม่เคยซ้ำค่ะ จ้างหน้านี้ เดี๋ยวเดือนหน้าจ้างได้ใหม่’ คือเหมือนเราเปลี่ยนให้มันเป็นความสนุก เพราะเราไม่สามารถห้ามความคิดของคนได้ เราต้องคิดว่าเราทำอย่างไรให้ตัวเองมีความสุข เราน้อมรับทุกคำติชมนะ มันอยู่ที่การคิดของเราว่าจะคิดให้เปลี่ยนไปยังไงมากกว่า

ทั้งทำงานและเรียนมีวิธีดูแลตัวเองอย่างไรบ้าง?
หนูจะเป็นคนที่นอนเยอะมาก ใครโทรมาก็ไม่ได้รับ จะใช้เวลากับการนอนเยอะมาก เหมือนครึ่งหนึ่งของชีวิตเลยที่ใช้ไปกับการนอน และไม่ค่อยออกไปข้างนอก คือทุกคนจะชอบคิดว่าหน้าแบบเรานี่ต้องปาร์ตี้จ๋าแน่ๆ เปล่า นั่งอยู่บ้าน เราเป็นคนอยู่ติดบ้าน เพราะเราใช้ชีวิตข้างนอกเยอะแล้ว เราเลยชอบอยู่กับบ้าน อยู่กับแม่ ก็สนุกไปอีกแบบหนึ่ง เราก็หายเหนื่อย

ซานิในอนาคตข้างหน้าจะไปอยู่จุดไหน?
ตอนนี้ก็ยังไม่มีคนรู้นะ คือหนูอยากไปอยู่เมืองนอก คือหนูเป็นคนที่สร้างอะไรมาประมาณหนึ่งแล้วจะรู้สึกว่ามันเต็มที่แล้ว ทั้งๆ ที่เราอาจจะไม่ได้เก่งที่สุดก็ได้นะ แต่เราอยากไปเริ่มต้นที่ใหม่ในที่ที่คนไม่รู้จักเรา แต่ก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะทำได้ไหมนะ ว่าเราจะทิ้งสิ่งที่เราสร้างมาทั้งหมดแล้วไปเริ่มต้นใหม่ แต่ในอนาคตถ้ายังอยู่ที่นี่ต่อก็อยากทำเบื้องหลัง ถ้าไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วคงไปเริ่มต้นใหม่กับธุรกิจใหม่ อยากไปเปิดร้านอาหารที่เมืองนอก อยากทำผับเล็กๆ เล่นดนตรีกับเพื่อน คืออยู่ที่นี่อาจจะมีคนรู้จักเรา

สมมติหนูไปขอช่วยงานเบื้องหลัง ทุกคนอาจจะบอกว่ามาเลย แต่ถ้าหนูไปเมืองนอกเขาไม่รู้จักเรา เขาจะเอาคนฝีมืออย่างเดียว เพราะฉะนั้นทำให้หนูรู้ว่า หนูอยากไปถึงขั้นนั้นต้องฝึก คือเหมือนบังคับให้เราฝึกอัตโนมัติ ทุกวันนี้ที่ทำงานมันบังคับให้หนูเรียนรู้และเป็นโดยปริยาย ถ้าเราไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรเลย อาจจะทำให้เราเป็นคนเฉื่อยมากกว่านี้